شکی که انسان را عوض میکند

سلام
به ما گفتن زود به زود بنویسیم ما هم گفتیم چشم.....
اول اینکه عید همه مبارک....نمیدونم چرا وقتی اونایی که رفتن مدینه لحنشون عوض میشه و حالت نگاهشون فرق میکنه میگن کاش الان اونجا بودیم دلم میگیره......شاید چون درک نمیکنم چی میگن...امروز فکر کردم شاید برای اونا امرووز عید تره..یا شاید من اندازه اونا عظمت این عید رو درک نمیکنم...با همه اینا عید همه مبارکککک
من تازگیها یک مرض جدید گرفتم.....شک کردن......خیلی با حاله ادم وقتی شروع میکنه به شک کردن تا ته تهش میره ..اصلا تا یه جایی که خودشم خندش میگیره...ولی هر بار که میخوام
 یه جوری با خودم کنار بیام که مثل قبلا بشم نمیشه...شایدم حق دارم ...وقتی از هر ۶ نفری که از بغلت رد میشن ۵ تاشون دروغ میگن سختت میشه حرف نفر هفتم رو باور کنی......
وقتی ۹۰٪ادمایی که باهاشون رو راستی ؛صادقی بیخود از اب در میان شاید ادم حق داشته باشه.....نمیدونم ولی راجع به همین شک یه چیزی تو کتاب پدران؛فرزندان؛نوه ها ی پا ئلو کوئلیو خوندم که دوست داشتم.....
شکی که انسان را عوض میکند
در المان قصه ای هست که میگوید مردی صبح از خواب بیدار شد و دید تبرش ناپدید شده شک کرد همسایش ان را دزدیده برای همین تمام روز او را زیر نظر گرفت.متوجه شد که همسایش در دزدی مهارت داردمثل دزد راه میرود ؛مثل دزدا پچ پچ میکند انقدر از شکش مطمئن شد که تصمیم گرفت نزد قاضی برود و شکایت کند.اما همین که وارد خانه شد تبرش را پیدا کرد؛زنش ان را جابه جا کرده بود.بیرون رفت و دوباره همسایش را زیر نظر گرفت دریافت که اوو مثل یک ادم شریف راه میرود ؛حرف میزندو رفتار میکند.
همین.....تو همین چند وقت اینطوری برا خودم خیلی پیش اومده
ما دیگه بریم.....فعلا.....