الرژی به ویولن!!

......باز هم ناله غریب ویولن !! 
همون حسه عجیب..صدایی که تو همه وجودت میپیچه !!همیشه عاشقش بودم ولی الان با شنیدنش منقلب میشم  و میریزم بهم!!اصلا یه سر درده مضمن!!
یه عالمه خاطره قشنگ که نباید هیچکدوم رو به یاد بیاری .. اصلا جای سختش همینه که با وجوده شاهکاری باید فراموش بشن!! وگر نه همون شاهکار ها ذهنت رو مثه خوره میخورن!!
این همه چیز که باید یادت بمونه و نمیمونه و به خاطرش هر روز هزار نفر سرزنشت میکنن ولی بازم فایده ایی نداره اونوقت همین یه چیز که باید یادت بره ؛ نمیره !!احتمالا چون کسی کاری به کاره این یکی نداره!!
...
میری بالا..بالا؛بالاتر..هنوز کلی با قله دماوند فاصله داریا ولی حس میکنی بالاتر از همه ایی!
اون بالا همه چیز یه طوره دیگست...حتی ادما..یه جورایی مهربونتر میشن...ادم میشن!!حتی  شده واسه چند ثانیه..نمیدونم عظمت دنیاست که اون بالا میگیرشون یا همون جو خودمون یا
ارتفاع رو میبینن حس میکنن مرگ چقدر بهشون نزدیکه و سعیشون رو میکنن اخره عمری ادم باشن..ولی کاش همه اون بالا بمونن..اون بالا سرده نمیشه موند؟!! خوب  این پایین هم عظمتای خدا کم نیستنا!!انقدی هستن که چهار ستون بدنتون در مقابل بزرگیش بلرزه و بخوایی یه کم ادم تر باشین ...یا پشت سره هم بگی خدایا شکرت ..ایرادی داره؟؟!!
وقتی بالایی فقط دلت میخواد که جدا پرستو باشی ...نه اینکه فقط صدات کنن پرستو  ...نه یه پرستوی الکی!!!