یه تولد دیگه!

یه شب ؛وسطای یکی از زمستون هایی که میگن از سرد ترین زمستونا بوده یه نفر دیگه هم به جمع موجودات کره خاکی اضافه شد!
هم همیشه خوشحال بود بابته بودنش و اینجا بودنش ؛بودن بین این همه ادمی که دوسشون داشت! و میخواست که حالا حالا ها باشه!
هم هر از چندگاهی گیج از بودنش و دلیل بودنش و درک نکردن لزوم بودنش !
ولی این خوب بود که همیشه خوشحالیه غلبه کرده و میکنه!
الانم بعد بیست سال باز این روز رو دوست داره و از اومدنش خیلی خوشحاله!

باور کن
دلیل ساده ام روشنت میکند:
همین که از بالای چه میدانم کجای علف؛باد؛ شهرها و گیاه چیزی میشنوم
همین که روی اضطراب این همه شهرِ پر از شب
                                                                 برف می بارم
                                                                 چتر می اورم
                                                                 ماه میخوانم؛
                                                                 کافی است .
همین که به خانه هایتان بیایم
در راههای بی عبور باد حتا
همین که به کافه هایتان بیایم
در جاده ها و جنوب های شهر که رو به شب
همین که به نامه ها و یادها
به عکس ها و رویاها تان بیایم با چتر
بی چتر
با ماه؛
کافی ست که چای بنوشیم با هم
و نگاه کنیم به چشم های هم
که پر از معجزات به خواب رفته اند.

هیوا مسیح