چقدر امروز دیر گذشت!!!

امروز از صبح دلم میخواست برم بیرون ولی جایی رو نداشتم که برم.....کسی رو هم نداشتم که باهاش برم بیرون ......بد شانسی نه خیلی کار هم داشتم از ۶ صبح هم مثه خروس پا شدم .......از صبح نزدیک ۷ ساعت on  بودم جالب اینه که هیچ کس هم نبود تا اخر سر یه دو نفر on شدن ولی خیلی هم طول نکشید....هی دور سره خودم گشتم تا ساعت ۵ دیگه جدا نمیدونستم چه کار کنم....هر چی وبلاگم بود دیده بودم.... پا شدم رفتم بیرون.....
پیاده تا فلکه دوم رفتم بعد که رسیدم ؛دیدم اومدم به درد نخور ترین جایِ ممکنه...برگشتم.... یهو دیدم اِ اینجا که خونه خودمونه....حالا چیکار کنم؟!باز رفتم فلکه دوم نمیدونم چقدر طول کشید یا اصلا چیکار کردم ولی نزدیکِ ۲۰ دفعه رفتم و برگشتم.....از فلکه اول تا فلکه دوم ۸۳۴ قدم بود....اگه نفسم بند نمیومد و قلبم نمیزد بیرون بعدم جلوی هزار تا ادم پخش زمین نمیشدم نمیفهمیدم که ۱:۳۰ گذشته و بهتره برگردم......
تو راه من که کاملا تو حالِ خودم بودم بعد یه چند نفری که یه بند میخندیدن بهم گفتن :گوساله
من بی هیچ احساسی نگاهشون کردم بر خلاف همیشه هم جواب ندادم بعد یکیشون گفت:
گویا خودش میدونست گوسالست؛ جدید نبود براش......بعد هِر هِر خندیدن......از ته دل میخندیدن!!کم کم صداشون محو شد!!!ولی انقدر دلم برا مسخره بازی و الکی خندیدن تنگ شده بود که هیچی بهشون نگفتم فکر کردم حداقل اینا که میتونن؛ بخندن.......البته هیچ با مسخره کردن ادما وخندیدن بهشون موافق نیستما اگه هم یه روزِ دیگه بود بد بختشون میکردم..... ولی اون موقع اگه دوستام بودن یا میشناختمشون احتمالا خودم پا به پا شون میومدم...
کلی راه رفتم ؛کلی ادمه خوشحال تر از خودم دیدم کلی ادم ناراحت تر ازخودم....یه عالمه ادم که خیلی هاشون لبخند رو لباشون بود ولی هزار تا لبخند متفاوت!!!!!!!!هر لبخند یه معنی جدا داشت.....
دیشب وقتی داشتم از تنهایی دق میکردم بعد کلی وقت یکی از بچه هایی که از راهنمایی دوست بودیم الانم  ایرانم نیست on شد.....هیچ وقت از بودنش انقدر خوشحال نشده بودم اصلا درک نمیکرد که من تمام روز رو با بچه ها بیرون بودم بعد دلم هم گرفته....چون اون الان ارزو داره که یه روز همه با هم میرفتیم سینما بعدم الافی....ولی خوب هر چیزی ؛برای هرکس؛ توی هر جا بسته به شرایط یه معنی مخصوصی داره....اونم از این که ایران نیست دلش میگیره...اخرش انقدر خندیدیم که دو تامون مردیم ولی بعد که رفت باز .....
تا صبح داشتم فکر میکردم همونی که خودش یهو این همه درد داده خودش یه واسطه هم فرستاد که درستش کنه....که خدا میدونه اگه نبود من الان کجا بودم....اون که اینجا رو نمیخونه ولی من بهش میگم مرسی...
میگم یه موقع فکر نکنین من نا امیدم یا شکایتی دارم یا نا شکرم......هیچ کدوم ...که همینی هم که دارم هیچ حقی بهش ندارم و همش لطف خداست....روزی هزار بارم به خاطر هر کدوم میگم خدارو شکر .....یه عالمه دوست دارم که حالا خوب یا بد همشون رو دوست دارم ..خونواده ای که گرچه تا جایی که میتونن اذیتم میکنن ولی باز هم برام با ارزشن....و یه عالمه چیزه دیگه.....فقط احساسات بیخودی دارم.....که امیدوارم خیلی زود خودشون من رو ول کنن برن!!!خودم هم نمیدونم چی هستن! وگر نه میفرستادمشون دنباله نخود سیاه.....شایدم میدونم..
از الانم عزا گرفتم که  از امشب تا صبح و بعد از فردا صبح تا شب هم اگه مثه این ۲۴ ساعتی که گذشته باشه .....نه!!!! هیچ دو روز هیچ ادمی یه جور نمیشه ولی سعی کنم دیگه بهتر نشد بدتر نشه!!!!
برم هم بد نیست فقط قبلش میگم کسی ادامه این شعر مولانا رو میدونه؟؟
مرغِ باغِ ملکوتم نیم از عالم خاک
دو ؛سه روزی قفسی ساخته اند بهرِ تنم
تا دفعه بعد.....