باز باران ..

باز باران با ترانه...
دونه های بارون خیلی ریز بود..قشنگترین بارونی بود که تا حالا زیرش راه رفته بودم...خورشید درست بالای میدون بود میدونی که فواره هاش تو بارون دیگه مثله همیشه نبود ادم فکر میکرد فواره ها همنوعشون رو دیدن هیجانی شدن.... یه دایره زرد طلایی که نمیذاشت بارون رو نگاه کنم با یه عالمه نور که ریزترین قطره های بارونم تو نورش معلوم بود...خورشید افتاده بود تو سیلابی که رو زمین جاری بود و زیر پای ادمای مختلف له میشد..یه نیم ساعتی همونجوری بود و منم فقط حواسم بود پام رو نذارم روش !! داشتم نگاهش میکردم که دیدم خورشید نارنجی شد و بالا خره تو همون سیلاب غرق شد و همه زمین رو غرق در نورش کرد......
اینا از فواید کلید جا گذاشتن و سه ساعت زیر بارون راه رفتن بود!!
دانشگاه هم که بالاخره شروع شد...تقریبا هر روز باید برم!!نصف مدرسه مون تازه امسال اومدن دانشگاه ما یا اگه بودنم من تازه امسال دیدمشون!!کلا که اشغال کردیم دانشگاه رو..جای گندمی هم خیلی خالیه!!
انقدر بهم گفتین پرحرفم الان اینهمه وقته یا دیر به دیرمینویسم یا الانم که مینویسم حرفم نمیاد..
پاییز امسال یه حاله عجیبی دارم ..دست خودم هم نیست..شما هم اینجوریین؟؟!!اصلا نمیدونم خوبم یا بد..یه جوارایی نیستم..یا هستم ولی میخوام نباشم!!شایدم نیستم ومیخوام باشم..شایدم نیستم و نمیخوام باشم ونبایدم باشم....نمیفهمین که من چی میگم ولی خیلی حسه غریبی دارم...شاید باز میخواد یه اتفاق بیفته ولی امیدوارم این دفعه خوب باشه..
..........................................................
من تنها شادی های تصادفی را دوست دارم؛انهایی را که با بانگ من از دل سنگ بیرون میجهد..
هیچ یک از شادیهایت را از پیش اماده مکن.
هر جا که نمیتوانی بگویی:چه بهتر؛بگو عیبی ندارد.در این گفته نوید بزرگی برای خوشبختی نهفته است.
اندره ژید