میخواهم بدانم برای چه زنده ام!!

ما ریشه لحظه های بی بنیادیم
ما خاک عبور نا کجا ابادیم
ما فلسفه گذشتن از خویشتنیم
بادیم و اسیر هر چه بادابادیم
من همیشه یه چیزی رو به عنوان اصل تو زندگیم داشتم ؛اونم این بود که زندگی یه چیزی شبیه اینه باید باشه!!هر جوری بهش نگاه کنی همون جوری بهت نگاه میکنه!! نه بهتر نه بدتر!!
هنوزم قبول دارما ولی بعضی وقتا یادم میره یا دیگه بهش فکر نمیکنم ...
امکان نداره وایسی جلوی اینه و بخندی بعد اینه بهت اخم کنه ؛حالا هر چند ساعت که باشه!!
خوب یا بد بودن حال ماها ۸۰٪ دسته خودمونه!! بقیش هم که دست ما نیست و اتفاق های وحشتناکه باز میتونیم درستش کنیم اگه بخواییم که بپذیریمشون و با هاشون کنار بیاییم البته گفتنش خیلی راحتتر و باحالتر از عمل کردن بِهشه ولی مهم اینه که میشه!!
مهم اینه که تغییر همیشه اتفاق میفته و بیشتر وقتا هم از نوع نا خوشایندشه !!
ولی اگه انتظار تغییر رو داشته باشیم میتونیم  کنترلش کنیم و  اگه نمیشه ازش لذت برد حداقل سعی کنیم باهاش کنار بیاییم !!
با کسی کار ندارما ..همه رو به خودم دارم میگم که هفته ای یه بار وقتی یاد غمام میفتم میام مینویسم و غر میزنم!!
با خودمم که کلی تز برای ادم بودن دارم ولی هی یادم میره و میگیرم میشینم از دست زمین و زمان گریه میکنم..
خلاصه که باز سعی میکنم ادم باشم !!
---------------------------------------------------------------------
من در این نقطه از مکانی که در انم و در این لحظه معین از زمان؛جای می گزینم و به هیچ روی نمیپذیرم که این موقعیت سر نوشت ساز نباشد. بازوان را فراخ میگشایم.
میگویم:این جنوب؛این شمال...معلولم؛ علت خواهم شد.علتی تعیین کننده!! فرصتی که دیگر هرگز دست نخواهد داد.
من هستم؛اما میخواهم علت وجودی خویش را بیابم.میخواهم بدانم برای چه زنده ام.