سرما..

انچه مرا وا میدارد تا هر روز به ابداع خدا دست بزنم؛حق شناسی دل من است.تا چشم از خواب باز میکنم ؛از بودن خود به شگفت در می ایم و همچنان حیرت زده بر جا میمانم.
چرا شادی از میان رفتن درد و رنج کمتر از اندوهی است که از پایان یافتن شادی پدید می اید؟
چون هنگامی که دچار اندوهی؛به سعادتی می اندیشی که به سبب اندوه از ان بی نصیب مانده ای؛و حال انکه در اغوش خوشبختی؛هرگز از اندیشه ات نمیگذرد که ازچه رنجهایی برکنار مانده ای؛زیرا خوشبخت بودن در نظرت امری طبیعی است.
برای هر افریده ای سهمی از خوشبختی‌؛بسته به اینکه حواسش و دلش تاب تحمل انرا داشته باشد؛نهاده اند.سعادتی که از من دریغ میدارند؛هر اندازه نا چیز باشد؛باز گویی ان را از من ربوده اند .
هیچ نمیدانم ایا پیش از هستی یافتن؛زندگی را طلب میکردم یانه.
اما اکنون که زنده ام؛همه چیز حق من است.اما حق شناسی به اندازه ای شیرین است و دوست داشتن چنان به ضرورت دلپذیر؛که کمترین نوازش نسیم سپاسی در دلم بر می انگیزد.
نیاز به حق شناسی به من می اموزد که هرچه را به سویم میاید مایه خوشبختی خود قرار دهم.

مائده های زمینی
--------------------------------------------------------------
الان عقلم با یه چیزی تو مایه های بالایی مشغوله.ولی حسم....
چی بگم...نمیدونم..

در ضمن من خودم رو تو ایینه نگاه کردم حالم خوبه!!گویاخیلی هم خوبه!!

قرار چهارم بلاگ اسکای هم بر قرار شد..خوب بود ..فقط نمیدونم چرا سرما خوردم !!! اونم بد جوری..